Genietend van intense stilte
Besef ik, dit geeft klein geluk
Buiten grijze grauwheid, kilte
De wind die aan de takken rukt
Alleen met dichtende gedachten
Met mooie woorden in mijn hoofd
Die mensenleed moeten verzachten
Zoals in poezie beloofd
De zinnen stromen uit mijn handen
Als de regen op het gras
Als druppels die op water landen
Verdwijnend in de waterplas
Als woorden het papier beroeren
Worden emoties uitgesproken
Tot zinnen die als parelsnoeren
Zich rijgen, zichtbaar ongebroken
Die parels op mijn hart te dragen
Haast tegen mijn bezwaarde ziel
Leert mij berusten in mijn vragen
Aanvaarden wat mij niet beviel
Laat mij ook het leed van and’ren
Of het geluk in woorden vatten
Heus, ik kan het niet verand’ren
Maar slechts ‘t gevoel op waarde schatten
Dat is het doel van deze missie
Te troosten door een vers of strofe
Daarvoor vraag ik geen permissie
Dat vuur is toch niet uit te doven
Woorden
- Details
- Geschreven door Veen-Niemeijer, Marian van der
- Categorie: Algemeen
- Hits: 2980
