De ochtendzon laat nog uren op zich wachten
de duisternis omhult de wereld
In 't donker vang ik een schim op van jouw gezicht
het lijkt nadering te zoeken
maar kan mij niet vinden zonder licht
ik wil naar je toe lopen
maar mijn lichaam beweegt niet
ik kijk je aan
je ziet mij staan
ik wacht
jij gaat
ik sta
ik sta alleen
alleen in de duisternis
dezelfde duisternis waar ik jou in achter liet
dezelfde duisternis waarin ik jou vond
de duisternis die ons eens verbond
ik sta alleen
alleen in de duisternis
maar ik voel jouw aanwezigheid
ik voel jouw ogen die verlangend naar mij staren
ik voel jouw tranen over mijn wangen
jouw verlangen
ik voel jouw lach op mijn gezicht'
ik hoor jouw eeuwige gedicht
maar toch sta ik alleen
met slechts het duister om me heen