Dit gedicht is ter ere van al de moeders,
van vermoorde kinderen.
Of haar zijn ontnomen door het gerecht.
En voor de moeders die kinderen hebben,
maar ontvoerd zijn,
door hun vader en naar een vreemd land zijn gebracht.
Ook voor de moeders die in de steek zijn gelaten,
door hun kinderen.
Zij is niet hun moeder voor heel even,
maar heel haar leven...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Moederdag...

Voor haar die geen kinderen meer heeft
en toch moeder is.
Is het vandaag gewoon een dag,
een dag vol met pijn.

Zij bezoekt misschien het kerkhof
en legt daar een bloemetje neer.
Voor haar is vandaag geen moederdag
en dat doet haar pijn.

Een doodgewone dag,
geen kinderen die aan haar bed zullen staan,
met tekeningen en cadeautjes,
gewoon de dag alleen moeten doorstaan.

Aan al deze eenzame moeders
wil ik eventjes denken.
En er bij stilstaan,
om ook hen even wat aandacht te schenken...