leunend tegen hete wind
woordloos spreekt
de boom verlatenheid
leunend tegen hete wind
en zand uit de woestijn
zijn kroon is in 
verdrogen kaalgeschoren
tot het laatste leven 
in een dorp dat niet mag zijn
muren dwars gebarsten
in generatieslang bestaan
kapotte daken fluisteren
nachts hun troosteloos vergaan
zand rukt op met lange duinen 
in vorm en kleur leggen 
nieuwe droogtetuinen het leven 
en de mensen naast zich neer
wil melker
19/05/2010
www.wilmlekrrafels.deds.nl




