Prachtige papaver,
 hoelang verschool jij je
 als de slapende prinses
 onder de grond
 voordat je knarsetandend
 je weg vond door het zand?

Knalrode klaproos,
 hoelang nog lift je mee
 langs de berm van de weg
 op het succes van de zon,
 je Prins, die je hart verwarmde,
 je wakker kuste?

Bloedmooie bloem,
 zie, kwetsbaar en elegant,
 wuif je, in je mantel van satijn
 op het ritme van de wind
 verspreid zich je geur,
 verstuif je

tot ooit, Prinses Papaver,
 hier langs de berm
 een nieuwe bloem zal ontluiken
 uit het zand; jouw kind,
 die aan jouw luister
 telkens weer herinneren zal.

©irma2013 www.knipoog.nu