leugens ontroven mij het treuren
zodat ik doder ben dan jij

witte chrysanten verliezen hun stelen
en bollen zich tot rotte tomaten
toespraken eindigen voortijdig door buikloop

moge de noordenwind je as meevoeren
kom in mijn nachtmerries niet terug

mogen wie mij langzaaam braken tot stof vergaan
opdat ik geheeld mijn liefde geef aan wie haar waard zijn