Straatlantaarns zijn monniken.

Hoofden vroom gebogen  aan het
dutten, rij aan rij, tot ze
met het ritme van de zon

hun mantra's mogen zeggen en de
stad weer mogen vullen met hun
lange litanieën van
gefluisterde, gefluisterde geheimen.

Ik geloof dit niet.

Maar vannacht -mijn wekker meldde niet hoe laat-
werd ik wakker van de stilte.