Vicky gooit hoge ogen met haar poëzie
juni 2006 BOXMEER - Dichters van Nederland opgepast: in Boxmeer is een groot talent opgestaan. Zo oordeelt de jury van de landelijke schrijfwedstrijd ‘Write Now!’ over Vicky Francken (17). Ze is tweede geworden, maar won wel de publieksprijs.
Vicky Francken uit Boxmeer heeft afgelopen weekeinde de publieksprijs van ? Write Now? gewonnen met haar poëzie. De jury ? acht haar hoog? en verwacht dat ? uitgevers straks om je staan te springen?. De winnares wil graag Frans gaan studeren om meer van taal te weten te komen. Foto: Ed van Alem
Op de vraag naar het grote waarom van haar schrijverschap heeft Vicky Francken geen duidelijk antwoord. „Ik weet niet hoe en waarom het begonnen is. Het is gewoon net zoiets als een hobby of zo.“ Zo’n twee jaar geleden heeft ze haar eerste gedicht geschreven, inmiddels heeft ze er ongeveer vijftig.
De belangrijkste thema’s van Vicky’s gedichten zijn liefde en ruzie. Hoewel bij het lezen van de gedichten lijkt of het net uit is met de verkering, zegt Vicky juist dat haar werk niet over haarzelf gaat. „Het is allemaal fictief, niet op iemand geschreven. Maar tegelijkertijd kan het natuurlijk over iedereen gaan.“ Een belangrijk kenmerk van Vicky’s poëzie is het spel met spreekwoorden en uitdrukkingen. De beginregels van het gedicht Geslagen vijanden bijvoorbeeld: Als ik het lieflijk kon zou ik je kassen / hun bollen ontrukken en hoge ogen / gooien
[...].
„Met de uitdrukking iemand de ogen uitkrabben roep je een woedend beeld op. Als je dan met die ogen gaat gooien, wordt het spannend en interessant.“
Voor de finale van de schrijfwedstrijd waarvan ze afgelopen zaterdag de publieksprijs won, heeft ze in anderhalve week tijd acht nieuwe gedichten geschreven. Volgens het juryrapport zullen de uitgevers ‘straks om je staan te springen’. Vicky heeft nog geen aanbiedingen gehad, wel een visitekaartje van iemand van Nijmeegs literair tijdschrift Op ruwe planken.
Vicky ziet het wel zitten om schrijfster te worden, maar nu zit ze net middenin de proefwerkweek van haar studie aan het Stedelijk Gymnasium in Nijmegen. Vandaag heeft ze scheikunde. „Ik ben nu eigenlijk niet meer zo blij met m’n vakkenpakket natuur en gezondheid. Ik denk erover om na het laatste schooljaar Frans te gaan studeren aan de universiteit. Gelukkig heb ik nu ook Frans, Duits en Latijn.“
Uit wat ze zelf haar mooiste gedicht Staakt-het-vuren vindt: [/...][...]
Het liefste wil ik nu onenigheid / haten, de brieven die we boos schreven, / versnipperen met inktvaste handen. / Konden we de woede maar waterpas / in oude bomen te drogen hangen en / ruzie ruïneren in plaats van / steeds opnieuw maar maken.
Bron: De Gelderlander door MEREL DADO