Wanneer hun energie is opgeleefd
En het leven voor hun geen zin meer heeft,
Gaan verstekelingen zich verschansen
In de schepen die op de baren dansen.
 
Ze zijn gegaan door hel en vagevuur
En denkend aan hun laatste uur
Zijn ze op weg naar hun nieuwe stad,
Laten achter wat ze hebben liefgehad.
 
Eenzaam denken ze aan huis
Horen alleen het scheepsgedruis
Van een stap zijn ze geschrokken
Maar het beloofd land blijft hun lokken
 
Nergens vinden ze echt vree,
Niet op aarde, niet op zee
Zo gaat het immers voort
Wanneer komt de tijd,
Dat God hun hoort.