het keerpunt voorbij
 
 
de menigte schreeuwde
zijn onzichtbare pijn
balden de vuisten
sloegen met knuisten
vol irrationeel venijn
 
zij trotseerde
met opgeheven armen
en brandende blik
de opgekropte ego’s
van heethoofdige iks
 
zacht klonk
het eerste geklap
als applaus voor de
breekbare stilte met
een ontspannen lach
 
in het aanzwellend
geluid luchtten velen
hun hart tevreden blij
met het wijken van agressie
het keerpunt voorbij