Er staat (c)opyright op de gedichten van Erica U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
schuifelend langs mistige schappen
tast ik naar iets vaags dat voedsel lijkt
mijn bril geeft zich machteloos over
aan een wereldwijd gedragen accessoire
een waas van vochtige glazen
bedekt mijn ogen die geen keuze hebben


ik houd de mensen graag op anderhalve meter afstand
en één bezoeker op een dag is mij genoeg
handen niet schudden, maar veel wassen
geen verre reizen, wel een avondklok
het is mij om het even
alleen die opgelegde blindheid
maakt mij tot nihilist

 

Reacties  

#6 Erica 10-04-2021 12:35
Dank je, Gilly.
#5 Gilly 10-04-2021 11:06
graag gelezen dit
#4 Erica 04-04-2021 17:03
Wil, dank voor je advies en nog een zalig Pasen toegewenst.
#3 Melker, Wil 03-04-2021 04:20
Erica...

laat er meteen ruitenwissers op zetten
voor de te verwachten natte sneeuw
tijdens de paasdagen..

Geniet desondanks van alles..
het leven is de moeite waard..

liefs
wil
#2 Erica 02-04-2021 19:58
Anti-condens schijnt maar kortstondig te helpen. Toen ik afgelopen woensdag boodschappen deed, besloegen mijn brillenglazen niet, blijkbaar omdat het vrij warm weer was. Bij kou is het een ellende. Dank voor je medeleven.
#1 Melker, Wil 02-04-2021 17:48
Erica..

ik voel helemaal met je mee..
in de vochtige mist
van het beslagen glas..

Er zijn hulpmiddelen voor...
maar dat is mosterd
na de maaltijd..

nog even doorbijten..

fijn weer iets van je te lezen....

succes..en liefs..

wil