de hemelse geest
bruin scherpte
je profiel tegen
de diepblauwe lucht
je genoot van de vlucht
die jij de tijd
hier zag maken
voelde stenen
hoorde de specie
hun voeggeluid maken
waar schoonheid
door mensenhanden
werd geschapen
in grootse gebouwen
waar kosten noch
moeite werden gespaard
en de ultieme balans
van hemels presteren
ruim werd gehaald
weer vlogen zwarte
vogels naar de toppen
van nabij gelegen
bomen werd de
natuur in onheilspellend
doodse stilte gehuld
een magere hond
huilde toen hij alleen
op het grote plein stond
waar stenen braken
bogen uit hun beeldschone
spanning raakten
zo kraakte de tijd
in luttele seconden
zijn scheppers en ultieme
schoonheid wat overbleef
verdampte in stof
naar de hemelse geest
wil melker
14/02/2023
Reacties
dank je voor je fijne reactie..
wat daar verloren is gegaan
aan mensen en schoonheid..
is een rwgelrechte catastrofe..
Het oude mesopotamie...e uftaat en tigris..
aards paradijs.. alleen door de constante oorlogen
en nu de vreselijke natuurramp...
dank..voor je woorden..de cultuur en de mensen
worden niet vergeten...lief s..wil