Naamloos massagraf
zacht trildeen rommelde
verontrustend
het aardse gesteente
brak af rolde weg
in alle formaten
van de plaats delict
nam bomen
en stukken bos
mee naar beneden
de geboortegrond
waarop zij ooit
zijn gegroeid en de
hemel hebben gezien
nog pulseerde
het granieten hart
voordat geweldige
modderstromen
in een snelle
waterafdaling naar
beneden denderden
daar brak de
menselijke bebouwing
als fragiele dozen in de
chaos van een
onvindbaar en naamloos
massagraf met wanhoop
en dood als jammerklacht
wil melker
28/05/2-24
