Waarom is het zo, dat als de hoop bijna vervlogen is
én remedies voor de pijnen niet gevonden zijn,
dat de medemensen, uiteindelijk, naar de dichters stappen?

Verhef je stem en maak een vredesvlam!
Wat een neurotisch en hoogdravend verzoek

Is hun stem een aansteker en hun werk het brandhout,
geheime energie om iedereen in beweging te krijgen?
Iets waar te maken, oorlogen ontwapenen
en met vlammen de hoop laten stijgen
daar waar de politiek gefaald heeft; of;
het geweten van politici met verzen te kunnen inpakken.

Degene die dicht is - noch tovenaar noch sjamaan,
zijn hart is kleiner dan het hart van een mus
en hij klemt zich aan de wereld vast om te kunnen zingen
maar een gewone man weet ook van een strohalm
én van Vrede, én van Liefde

en hij weet ook dat Zij de blinde zusters zijn,
één baby zelfs, die nog van niets weet,
weet toch wat Zij zijn; hoe Zij zijn;
én het belangrijkste; wanneer Zij er niet zijn.
De nacht op een afdeling met pasgeborenen
is de meest geschikte plek om vrede te voelen
en het weten waarom ons eigen leven
in deze wereld, voor de wereld, alle moeite waard is.

Breng een bezoek aan die afdeling
en verhef je stem daar, als je durft.