Langzaam

Langzaam verdwijnen
de herinneringen aan
hoe het is
hoe het was
en loop je weg
steeds verder
uit dit leven 

Maar
ik laat je niet los
denk terug aan alles
wat je gaf
en deed:
delen lief en
leed in dit
ondermaanse
leven 

Langzaam verdwijnen
je bezorgdheid
om mij en je eens zo
aanstekelijke lach
waarom
om het even 

Je staart voor je uit
bent onzeker en bang
en herinnert je niet eens
meer de kleur van je
30 jaar oude
slaapkamerbehang 

Maar ik laat je niet los
loop met je mee naar
de gang neem je bij
de arm druk
in je hand 

Langzaam nemen
we afscheid van
elkaar 

Schaar ook jij
je in die rij
van het
langzaam
steeds meer
vergeten

Hans Lambrechts

(Dit gedicht is geïnspireerd op
een songtekst van de Hattemer
zanger/gitarist Eef Mokkink en
op zondag 13 juli voorgedragen
tijdens Kunst aan de IJssel)