met gebroken ogen

je hebt het blad
nooit voor de mond gehouden
het dwarrelt naar de grond

uit vingers die
onmachtig zijn om
alles in de hand te houden

jij hebt altijd
de rug gerecht
maar nu lig je gestrekt

laat gods water
over akkers lopen in een
afscheid met gebroken ogen

toch zal uit as
jouw feniks weer herrijzen om
levend in herinnering te blijven

wil melker
18/09/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl