Sofietje
Hallo, hallo, ik ben sofietje
Het einde van een heel oud liedje.
En ja, men zegt wel dat ik leef
Als een volmaakte wentelteef.
Eens zei men dat ik aardig bekte,
Nu denkt men dat ik lijd aan gekte.
Geen mens meer die me nog begrijpt,
Want ja, ik ben teveel gerijpt.
Een rimpelige oude appel,
Wie maakt zich nog om mij te sappel,
Ik sta met één been in het graf,
En straks is alle lol eraf
Maar och, wat let mij te beweren
Dat ik verkeer in hoger sferen.
En dat ik met mijn ene been
Toch beter ben dan iedereen.
Wat zwaarder is moet zwaarder wegen,
Dus geef ik iedereen mijn zegen.
Wat altijd beter is dan raad,
Al is geen mens ermee gebaat.
Maar niet voor mij, dat moet je weten
Want ik blijf toch sofietje heten.
Ook als ik in de hemel ben,
Ver uit het zicht van alle ‘men’.
Het einde van een heel oud liedje.
En ja, men zegt wel dat ik leef
Als een volmaakte wentelteef.
Eens zei men dat ik aardig bekte,
Nu denkt men dat ik lijd aan gekte.
Geen mens meer die me nog begrijpt,
Want ja, ik ben teveel gerijpt.
Een rimpelige oude appel,
Wie maakt zich nog om mij te sappel,
Ik sta met één been in het graf,
En straks is alle lol eraf
Maar och, wat let mij te beweren
Dat ik verkeer in hoger sferen.
En dat ik met mijn ene been
Toch beter ben dan iedereen.
Wat zwaarder is moet zwaarder wegen,
Dus geef ik iedereen mijn zegen.
Wat altijd beter is dan raad,
Al is geen mens ermee gebaat.
Maar niet voor mij, dat moet je weten
Want ik blijf toch sofietje heten.
Ook als ik in de hemel ben,
Ver uit het zicht van alle ‘men’.
