Soms raakt het leven mij weer aan
en bruist het door mijn lichaam,
zet de tijd heel even stil.
Zacht slapend, als traag in een sluier verdwaald
zocht ik vertwijfeld naar ik weet niet wat of waar,
waarheen ik wil.
Op dat moment, die speldenprik in tijd,
waar onrust oplost in gemoed
daar adem ik in teugen diep verlangen in
en veiligheid.
Als jij mij in jouw armen sluit,
versnelt mijn bloed.
Auteur: Arjan Broeders © 18-12-2014
