Kringloop.

Met een mond vol leven

en een hart vol dood,

komt telkens weer de avond,

het gouden morgenrood.

Verdorren ieder jaar weer

de bloemen in de tuin.

Legt men zijn klaaggezangen

op stenen van arduin.

Komt alles weer tezamen,

waaruit een mond ontstond.

Kruipt traag, als het blad der bomen,

het hart weer in de grond.

Pierre Van Laeken.