De Pineut

In stilte gaven ze elkaar het “Ja” woord

Niet al te veel poespas

Het was immers de tweede keer

Ze wisten het nog

Aan de kinderen werd niets gevraagd

Ze werden opeens broers en zussen

Tijden passeerde

Liefde en haat traden binnen

Ongelukken bleven niet uit

Slachtoffers vielen

En één werd de pineut

Één van al die anderen

Tijden passeerde

Kinderen verlieten het nest

Kleinkinderen werden geboren

Scheidingen volgden

Zij waren nog steeds samen

Met vrede en onvrede

Binnenkort zou hij haar gaan verlaten

Ze zou dan voor de tweede keer alleen zijn

Ze kreeg een nieuwe liefde

Helaas van korte duur

Want binnenkort zou ze hem verlaten

Zonder afscheid van eigen vlees en bloed

De pineut was gedesoriënteerd

Had spijt van een beslissing

Goede hulp gaf hem kracht

Maakte hem sterker dan ooit

Sommige kinderen waren verlost

Anderen verdroegen lijdend de pijn

Het is beter zo

Zo moest het zijn

©Schrijfster: Anja Maria Vereijken 20-06-2008