Ontgoocheld…

Het kan wel eens gebeuren op een keer,  
bezig te zijn met herinneringen;   
toen ik werkte was ik druk in de weer,  
met vele noodzakelijke dingen. 

Heel vaak had ik telefoongesprekken,   
moest ik menig weerwoord incasseren;   
van de meest uiteenlopende plekken,   
luisterde ik naar dames en heren.  

Eén damesstem viel ietsje uit de toon,  
vriendelijk en zacht kwam zij door de lijn,  
niet zakelijk en ook niet monotoon;   
vroeg mij af, wie mag die dame toch zijn?  

Jonge vrouw, kijkers als de zee zo blauw,   
die nog nauwelijks twintig lentes telt ,  
of ietsje oudere hippe mevrouw?   
met wie heb ik toch zo gaarne gebeld? 

Op ’n zeker tijdstip moest ik stellig iets weten,  
van de dame die zo lief en aardig kon praten; 
ik kréég informatie, die ik nooit zal vergeten: 
“Wegens pensioen had zij het bedrijf verlaten…” 

Hubke