Er was eens een meisje, ze was verliefd op de zon
en de zon was verliefd op haar, dikwijls streelden
zij elkaar, ze genoten daar beiden van, onderdeel
van hun plan,... om alles te laten genieten wat in
aanraking kwam met hun liefde voor elkaar.

De zon liet haar glanzen, verjongde haar, zo hadden
zij het prima voor elkaar, zij liet de zon stralen,
in haar aanwezigheid, en het meisje genoot, van de
liefde die hij bood, oneindig groot voorbij de dood
gingen zij, kwamen in een eeuwig liefde die nooit..
over zal gaan, de zon draait in een baan om de aarde
zal nooit verliezen in waarde, omdat zij is de bron,
de zon waar alles mee begon.
een onvoorstelbare schoonheid tot in de perfectie..
hoefde niet door de selectie, was het vanaf de start
gestolen ieders hart, zonder het te weten, zullen ze
haar nooit vergeten, altijd verlangen naar dat licht
een stralend zonnegedicht, de inspiratiebron, ja zij
is de Liefde van de zon, ....men kan er niet omheen,
zonder haar wankel ter been, zij bracht het evenwicht
zij was even het wicht, een wicht om het even, ..zij
bracht ons leven, en genot, de zon, hot, hot, hot...
maar ze hadden het land, nu zijn ze verbrand, zoekend
naar verkoeling, dit alles was de bedoeling.

©Zwarte Cobra
Tonny