Als vogeltje uit het nest gevallen
flink  verwond vliegt hij toch weer op.
Maskeert  zijn naar onder vallen,
heft zijn hoofd, denkt; ik val niet op.

Maar andere vogels fluiten hem na
zingen hun lied op andere toon.
’t vogeltje besluit dat ie andere noten blazen ga.
en mist het besef van de klap uit de boom

Bij de andere vogels sluit hij vrolijk aan
en wordt "gelukkig" geaccepteerd.
Alle nare dingen lijken van de baan.
er gaat vanaf nu toch niets meer verkeerd?

’t vogeltje voelt zijn oude wond soms trekken
en denkt het gaat wel weer voorbij
Zijn familie met hun grote bekken
roepen; hé kom hier en blijf erbij!

Wij lachen samen om de vreemde vogels
om hun rare en aparte vliegerij.
Geloven dat; wij zijn alleen de goeie vogels
en fluiten daar ons eigen deuntje bij.

’t vogeltje heeft vaak zijn kop gestoten
en dacht; dat is gewoon normaal.
maar de rare vogels hadden anders besloten
en maakte wel héél erg veel kabaal.

Langzaam ging ie toen ontdekken
’t eigen nest is niet zo warm.
Wij hadden samen het nest doen besmetten.
en waren dom en erg arm.

Uiteindelijk werd vogeltje verstoten.
't was alleen en zonder nest.
Dwalend door de straten,
voelde zich niet opperbest.

Waarom had hij zo gelachen,
om de vogels om hem heen?
Zij hadden heel andere gedachten
en gaven om hem, naar het scheen.

Tenslotte werden zij toen vrienden,
kom erbij zeiden zij.
'k moet alleen anders leren fluiten
en dat is nou juist zo moeilijk voor mij.

een rare vogel