stappen in de duisternis
angst in mij gekropen
ongewild een snellere pas
ik ga vanzelf steeds harder lopen
omdraaien nee dat durf ik niet
kijken wie mij achtervolgt
als ik denk dat ik het weet
doet het mij alleen maar verdriet
stappen in de duisternis
die mij achtervolgen
sneller is mijn looppas nu
ik voel mij zeer verbolgen
wie denkt hij wel dat hij is
om mij zo te stalken
als het zo nog langer duurt
begin ik straks te balken
zet mijn strot op tot gegil
en kijk dan om mij heen
zie dat ik in een stille straat
de schaduw van mezelf zie
en ik ben helemaal alleen
de wens is de vader
van de gedachte
ik had gehoopt dat jij het was
maar door mijn snelle lopen
was het de echo van de pas
waarvan ik had gehoopt
dat jij het was.
©
leny kruis
Reacties