jij hekste
ik stak je hart
op een staak
brandde met vuur
in op je geesten
verjoeg ze als beesten
naar een kring rond de maan
jij hekste
bezemde angst in
de nacht zonder licht
toch droop in rood
het bloed van de muren
zag je vernacheld gezicht
maar in het wit
van opkomend licht
kleurt onschuld de dag
het zwart in mijn lijf
de krassen van nagels
je stank is toch mijn bewijs
wil melker
31/08/2007
