verwaaien in echo

stormachtig is de dag

waarvan de uren

stilte beuken op de muren

woorden van onmacht

trekken als koude tocht

langs je heen en vervliegen

liegen hun waarheid

in raken en negeren

verwaaien in echo zonder proberen

als de wind is gaan liggen

de schade opgemaakt

weten we ineens wat we missen

de angst is verdwenen

voor de tomeloze stilte

in verstaan kunnen we verder gaan

wil melker

26/11/2012

www.wilmelkerrafels.deds.nl