monotonen
rusteloos
verwaaiden
alle lichte en
onbedorven tonen
van het evenement
een enkeling
had dat ritme
nog in de vingers
de grote gewrichten
waren zwaarder gewend
zij verbonden zich
met aardse zaken
zoals modder verdord
gras en de nieuwste
sprieten in de plas
waar monotonen
dreunden geleidde
de aarde het kreunen
en steunen van
pittige overbelasting
ogen in trance met
de blik op oneindig
bouwde de kater
een imperium met
alcohol en drugs
drempelvrij was
hun sprong in het
diepe die ervaring
deelden wij uit onze
jeugdige onschuld
wij waren erbij is
onze lijfspreuk geworden
maar mag geen reden zijn
voor opvoeden zonder
waarden en normen
wil melker
30/05/2023
