tijgerkatje
mensenschuw
hongerig
gekweld door vlooien
met een wormstekig buikje
een jaar lang levend in een huis vol vuil en stank
voor wie een opvangcentrum al de hemel was
verrast door ruimte en door rust
door kunnen lopen in de buitenlucht
door niet opdringerige aandacht
je koesterend in vrijheid
en onvoorwaardelijke liefde
verlies jij al je schuchterheid
Reacties
een heerlijk..mooi en vooral lief gedicht..
waarin je je liefde voor poezen
vrijuit kunt schrijven..in bijzondere
tegenstellingen..
liefs..wil