Zwarte feesten witten tijd
weer heeft de zon
zijn rood de sloot een
laatste rimpeling gegeven
de dag is dood
maar in de nacht
ontwaakt het tweede leven
de schaduwen van licht
gaan dan hun feesten geven
de maan schijnt zonder zicht
stilte jaagt de angsten aan
donker kruipt uit holen
vals sluipt onguur naderbij
witte ogen zijn partij
ze roeren zich en woelen
het hete zweet gutst lijven
vuil beklijft juist anoniem
adem stinkt verdorvenheid
ook zwarte feesten witten tijd
de desolaten blijven eenzamer dan
ooit in hun krochten vol met vrezen
licht heeft angst de nacht gewezen
Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/
Schrijver: wil melker, 11-05-2007
wanadoo.nl
