Reikte je de hand
het waren geen tranen
een tsunamie of
de springtijvloed
maar langzaam
stijgende emoties
en het deed je goed
in ontspanning
verwaterden gevoelens
het eerst in overloop
je wilde uit
het zuigende moeras
nog met de ogen droog
ik reikte je de hand
jij ging op eigen
krachten weer aan land
en weet de bodem weer
ja dit gebeurt jou
nooit een tweede keer
je lacht want
jij hebt mijn moeras
nog steeds als onderpand
Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/
Schrijver: wil melker, 24-05-2007
wanadoo.nl
