Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
 
schreeuwen hun vergeten
 
 
 
steeds schroeit slecht nieuws
langs kwetsbare plekken
ik heb niets om ze af te dekken
 
mijn stenen schreeuwen
hun vergeten uit in
de woestijn van mijn leven
 
ik heb ze achter gelaten
omdat ik hun zwaarte
niet meer kon dragen
 
want de meute jaagt
de schaduwen na
van verblekende sterren
 
ik ben de eenling zonder taal
die stilte spreekt en hen
halsstarrig niet wil volgen
 
naar een wereld vol met
hypes en trends voor velen
ik kan niet leven in hun luchtkastelen
 
 
wil melker
26/03/2015
www.wilmelkerrafels.deds.nl