Eenzaamheid 

Wachten op iemand

die aan zal bellen.

De avond rond beloven.

Blijven geloven,

zelfs als er niemand komt.

Luisteren naar de geluiden die vervagen,

naar de wind,

de verten diep in huis.

Eenzaam zijn

en traag zoals het donker komt

de schaduwen ervaren.

Namen noemen

en tegen muren praten.

Urenlang zichzelf verlaten.

Een stoel verplaatsen in de hoop

daarna niet meer alleen te zijn.

Ramen sluiten.

Een boek dat openligt dichtdoen.

Van dromen in een bed bedaren.

En morgen alles overdoen.

Pierre Van Laeken.