ik zag een wonder op mijn pad
en de wind van haar vleugels
deden mijn haren in de nek
verstillen
van rust en luwte
viel over mijn geest
zij was weer daar
waar ik nimmer zou komen
en ook nimmer
ben geweest
het was mijn beschermvrouwe
voor een leven lang
ik zou niet angstig hoeven te zijn
en zeker niet
bang
zolang zij maar naast mij
achter mij
en voor mij
vloog
en af en toe
even over mijn schouder
meekeek.
©
leny kruis
