Onder water wil ik blijven, altijd blijven staan
Wil ik me laven aan de bron
Die ik eerst niet vinden kon
Koel en veilig wil ik steeds verder, dieper gaan
 
Moed verdringt mijn angst voor duisternis
Onder zacht water zo licht, zo vloeibaar
Zuiver water geleidt ons kleinste gebaar
Verlangen leidt me weg van diep gemis
 
Zware rotsen zullen mijn bakens zijn
Op de bodem waar ik de stilte vind
Kleurige anemonen verzachten de pijn
 
Waar ben je gebleven mijn prille kind?
Samen op de bodem, zo nietig, zo klein
Al wat ik zal missen is de herfstwind