Woedevlagen waaien op de wind weg
Wanneer de storm ruziënd voorbij trekt
Toorn over mijn gebogen hoofd uitstrekt
In luid spektakel niet hoort wat ik zeg
 
Hoeveel stormen in een mensenleven
Kunnen we doorstaan zonder breken
Eens te vaak de andere kant op gekeken
Tot we ons uiteindelijk toch overgeven
 
Aan veilig ontvluchten aan gure wind
Te moe in de strijd om niet te buigen
Leg ik mijn hoofd waar het zich bevindt
 
Wil ik zuivere lucht naar binnen zuigen
In mijn veilige schuilplek: als een kind
Alles wat krom is weer rechtbuigen