Jullie, die hier zijn, om woorden te openen

zoals kerstcadeautjes, een doos van nieuwe schoenen, parfum

of iets geheimzinnigs, nog nooit gehoord en gebruikt

in deze tijden waar niemand leest en niemand luistert

niet eens naar zichzelf of hun eigen stem

want het is eng, verschrikkelijk de stem die roept

van ver weg, spookachtig

(weet u nog, het tekenfilmstemmetje..)

– help…help-

toch er is een vage herkenning met kippenvel en buikkramp

-moet ik helpen? klinkt mij bekend- velen denken

komt die uit mijn droom?

maar, die droom zijn ze zelfs vergeten,

net wakker, zittend aan de rand van hun bed…droom

Ode aan jullie die weten hoe dromen nagejaagd worden  

over de bergen en dalen totdat zij rond en vet zijn

zodat wij moeten onze dromen opeten

en beter dat wij ze opeten dan laten hun zachte, dikke buiken

door doorns van kwaad en haat opensnijden,

dromen, onze schaapjes, onze knikkers

en ik doorzichtig, met het hart in pastelkleuren,

ik blijf draaien zolang jullie gedachten en de aarde houden mij vast 

Ode aan jullie, die kwamen, horen, lezen en begrijpen

hoe wij zoals sterrenstelsels zijn, drijvend weg van elkaar

wij sturen berichten in de ruimte - ENTER- uit hiernamaals

van de menselijkheid, al die gigahertzen van berichten die

reizen met snelheid groter dan het licht en de wanhoop,

berichten van liefde, berichten van verdriet, berichten van geluk

o mens, strek je arm en dat is de ware afstand tot de mens..

Ode aan jullie die openen warme handpalmen

voor ontvangst van het woord ..en kijk! oh kijk..werelden en tijden kiemen,

groeien en bloeien boven ons, hoog boven ons, boven alle exponenten,

boven de kennis, boven het geheim, boven de beloftes,

zoals bloeiende ogen van alle mogelijke toekomsten

poëzie en vlag van de winnaars

- daar zijn wij geweest-