terwijl speldenprikken gevoelloos
in navelstaarders blijven steken
bijten zure explosies
genadeloos mijn borst leeg

een diepgaand leven later
stuwt triomfkoorts hoge zeeën op
een enkeling wijkt verwonderd
terwijl een sinus de bocht uit gilt
nagelresten blijven in bloedige vegen
op de onbegrepen muren

ik dans energiek
maar beheers de uitstroom niet
van slappe akkoorden
de prijs is levensgroot

bij zovelen

speel ik stille tekens
in mijn sea of tranquility
raken vitale echo’s kant nog wal