Ooit stak jouw kleine hand
vertrouwend in de mijne
liep je waar ik ging
tot je zelf de weg
bepalen wilde

Je ging

Verslagen
onder jouw verwijten
bleef alleen de leegte hier
die ruimte schiep voor
vragen, angsten en onzekerheid

Maand na maand
tot jaar gezwegen
tot je plots weer sprak
"mama, mag ik alsjeblieft komen"

Je kwam

weer thuis
gelijk met jou de zomer
Hoop, liefde en vertrouwen
stegen hemelhoog

Gewapend door ervaring
(dacht ik)
kwam de winter
sneller dan voorzien
je woorden, geslepen
door de jaren
sneden diep
te diep

jij gaat

pijn
blijft.