Dijk van emotie

Aan de ene kant de dorre akker
onvruchtbaar,
creatief doch inspiratieloos
het eeuwige verlangen
te beschrijven
wat voor groei er kan ontstaan.

De dijk scheidt doods land
en vochtige emotie
de dijk moet door
maar ik ben bang
angstig overspoeld te worden
weg te drijven van mijzelf.

Een stem zegt
prik die dijken door
laat stromen dat gevoel.

Durven doe ik niet
maar ik moet
de drang wordt groot
gewas moet groeien
het land moet water
verstand gevoel
ik durf.