Lege doolhoven
zonder kruisingen of hagen
zonder lucht of licht.
Ik dwaal door ledigheid
black matter omarmt mij
gewichtloosheid houdt
zijn greep op mijn hart.
Dode ogen achtervolgen mij
maar ik merk het niet
ik heb geen ogen in mijn achterhoofd.
Een stem probeert me te vertellen
wat liefde is, waarom liefde is.
Hij spreekt een vreemde taal
ik kan niet geloven wat hij zegt.
Misschien dat ik altijd blijf dwalen
in het glazen doolhof dat ik mijn hart noem.
Ik heb je ergens
in de gangen laten liggen,
ik probeer je te zoeken.
Hopeloos.
Je bent vast al lang weg gelopen.
