Ik weet niet goed hoe het ooit begon,
de zee, het zand, de wind, de weeën goed gezindt.
Zo dadelijk  spoelt de lust Aphrodite’s schelpen over het strand.
 
De duinen blond, de zon staat hel, zij vult mijn ogen met een onbekende kleur.
Hier lig ik dan te drogen, mijn lip gezwollen door je kus,
vruchtbaar helmt het gras, mijn broek hangt aan het prikkeldraad.
 
De kust is veilig, druppels verdampen om een nieuwe wolk.
Kruimels chips, meeuw wat zweef je laag, je gele snavel.
Naast mij ligt mijn zomerengel, golvend kriebelend haar,
op haar dijen rust ons schelpenkind.