Verbeeld je dat je sliep,
zucht in, zucht uit, vredig en zo diep.
Dat je droomde van je dagelijks, ritmisch leven,
met al je worstelingen en onzinnig streven.
Dat je droomde van je verplichtingen en je zorgen;
met je fouten en je vele excuses van gisteren en morgen.
Dat je droomde van je tijdgebrek en haast,
van beperkte keuzes en half genot terwijl je voort raast.
Een droom van je gewone dagelijkse leven,
als een tijdloos, voortrollend overleven.
Dan is het tijd…
Je droom is over, als een dagelijks feit.
Een onverbiddelijk eind; je opent je ogen,
en vanwege het ontwaken moet je je tranen drogen,
terugwensend naar je droom, terwijl je wakker wordt,
als je je weer in de harde werkelijkheid stort…
Je staat op en hervat je dagelijks, ritmisch leven,
met al je worstelingen en onzinnig streven.
Deze realiteit is gegeven en voor jou gemaakt,
tot de volgende keer dat je weer ontwaakt.