Aanraking misschien?

Zag haar steels in ’t voorbijgaan
even lockte onze ogen als met een lasergun
niet genoeg om vast te houden
maar ja, het zet zich in je hoofd.

De uitgestoken hand: te laat missschien?
of niet gewenst
of niet gekunt
signaal al doorgegeven
vindt zich een weg als nullen en als enen ......
geen tijd te enteren
delete dan maar als onverwerkbaar.

Ging ’t langs haar
zal nooit weten, ja, of toch niet........
even dat intiem gevoel van warmte
van oog-in-oog
van huid-op-huid
kort gevoel van niet eenzaam zijn
van onvervuld verlangen
terwijl al het andere gewoon door gaat......

Aanraking, hoe vluchtig ook,
zou geholpen hebben?
Streling met ogen alleen
vergroot slechts het verlangen
zag aan buitenkant, vermoedde wat er onder
zou die streling, hoe vluchtig ook,
zo zacht als zon beroert de horizon
voelen als meer dan waard?

Nut, nee geen nut maar door te malen
over hoe en zou ’t en voor hoe lang mee tijd verdoen
zonder ook maar welke
zou doorgaan voor iets echts
aan haar alleen gegund, dat wel.

©Jules diepenbrock 2008

www.poezie-julesdiepenbrock.nl