Je komt op een receptie,
van de gasten ken je er geen,
je vindt uiteindelijk een plek
aan een tafeltje van steen,
drinkt je koffie,
eet je taart
en denkt
dat ieder naar je staart,
je frunnikt
aan je jasje,
rommelt
in je tasje,
links een rug,
gejast tot op de grond,
rechts een plant
tot het plafond.
De mensen tegenover je,
die kun je niet verstaan
vanwege keiharde muziek
pal achter je vandaan
en tussen al die mensen
in die enorme zaal
voel jij je
de eenzaamste
van allemaal.