Lied der zeelui
Jij ruwe zee die onmacht heet,
het grootste onbedwingbaar water.
Wanhopig probeert men koers te varen,
maar de golven brengen snel de kater.
Jij ruwe zee die onmacht heet,
gruis maakte jij van gedreven stuurlui.
Pas als de strijd verloren lijkt,
dan wordt men met rustig water verblijd.
In berusting ziet men de haven,
waar de zeelui schrijven over gevonden schatten.
Jij ruwe zee,
jij levend lied.
Jij ruwe schepper,
jij zorgt dat men ziet.
Wie geeft zoveel vreugde, zoveel verdriet,
te troosten geeft de zee, te treuren niet.
Jij ruwe zee die onmacht heet,
zo diep dat men geen grenzen weet.
Zoveel neem je met je mee,
breek je af om opnieuw te worden.
Jij ruwe zee, dankbaar ben ik.
jij levend lied, ik zing het lied.
Het lied der zeelui, het lied van het leven.
Jij ruwe zee der onmacht, waarop ik mij mag begeven.
- U bevindt zich hier:
-
Start
-
Categorieen
-
Filosofie
- Lied der zeelui