Vluchten
Deuren moeten sluiten
Willen niet sluiten
Grendels sloten
Storende hendels
Duwen duwen moet
Bijna dicht
Ik zwicht
Opnieuw bijna..
Net niet…
Op de rand..
Mijn spook duwt aan de andere kant
Duw weer terug
Die rot deur wil niet dicht
Duwen duwen duwen
Hij mag niet binnen komen
Trekt de deur uiteindelijk open
Hij wil me slopen
Het spook zit me op de hielen
Kom niet verder
Val
Hij haalt mij in
Staat pal
Achter mij
Hij wil mij grijpen
Kan de trap net vinden
Wil naar boven klimmen
Maar de treden gaan juist om laag
In stapels wentelend draaiend
De muren worden nauw
Zij klemmen mij in hun greep
Het licht gaat uit
Graai naar niets
Naar gangen
Die naar beneden hangen
Ik ben door nauwe muren
Bijna klem gevangen
De nachtmerrie gaat uit
Zweet en angst
Elke nacht op nieuw

Eens ontsnapt
En weer gepakt
door die geheime
Ongerijmde dwingeland
Die mij steeds had aangerand
Nu slechts enge flitsen
Die in het nachtelijk donker bitsen
Ze zijn de hersengidsen
Van een niet te sluiten puzzel
Voortdurend hussel ik de beelden
Slechts als dissonanten
Zonder oorzakelijk verbanden
Maar de beelden worden wel steeds
Echter enger
Wil maar niet duidelijk worden
Waar door wie mij dit is aangedaan
Ik moet ergens zeven zijn geweest
Alleen zijn naam kom ik steeds tegen
Hij heeft mijn hele kindertijd verknald
En nog nu ik volwassen ben
Heel mijn toekomst stuk gereten
Ik kan die inpact nimmer meer vergeten
En denk als hij in mijn dromen
Steeds op nieuw sarcastisch lacht 
Wanneer heb ik die klootzak eindelijk ter dood gebracht !