flikkerende, twinkelende schatjes
pronken aan het uitspansel

ze sieren de nacht
als diamant een halssnoer schitteren doet

dartelen door elke wolkeloze nachtstonde
raken onze ziel

de nacht maakt melancholisch
de sterren euforisch

als kleine safiertjes
sturen ze hun schittering 
naar de slaapdronken aarde

de sterrenhemel vult onze nostalgische ogen
we gaan even wegdromen

om tot besef te komen
dat ze de volgende nacht
misschien terugkomen