er is teveel water 
om mijn land te zijn 
te strak om in te wonen 
 
naar het glooien  
zoek ik meer en klein 
de heuvels, vlakten en bomen  
 
een souplesse die je 
met handen tekenen 
en ogen strelen kan  
 
daar waar luchten 
in verborgen blijven 
plots verschijnen kunnen  
 
dunne en brede akkers 
in regenbogen buigen 
klapwieken, de zwarte kraai  
 
dit land, te nat om in te wonen 
noem ik bovenland 
ookal dreigt het te verdrinken  
 
Erna