in de luwte van de lente
toen het bijna zomer was
had ik je zo lief
in het eerste junigras
speelde ik met jou
het spel van man en vrouw
omarmden en
verwarmden we elkaar
keer op keer
en tijd bestond niet meer
kleuren en geuren om ons heen
vloeiden langzaam
net als wijzelf ineen...
zo vond de wind ons daar
was heel even getuige
streek toen zacht over ons haar.

Anke Pronk-Waterlander

7 juni 2006