(bij het huwelijk van mijn dochter)

Huisje van glas
kind van ons hart
daar lag je
zo klein zo teer
je was van was                                                                                      breekbaar was je

en wij mama en papa
totaal geen ervaring
met zorgen keken uit
naar elke dag
naar elke morgen

huisje van glas
dat is bij ons
gebleven
god wat
was je ver weg
voor ons
 
maar dat glas
hield je in leven
het was niet jouw
of onze keuze
al heel snel
woonde jij op jezelf
daar in die couveuse

huisje van glas
tellen van dagen
het liefst had
ik dat huisje
kapot geslagen

thuis was je kamer
allang klaar.
een lege wieg
onwennig en raar

kind van ons hart
kom nou maar

huisje van glas
door veel operaties
bijna elk jaar voortaan
leerde jij toch snel
op eigen benen staan
maar echt goed lopen
ging jaren duren

dus altijd maar hopen

je gezondheid gaf
veel gedonder
maar hoe jij jij
werd mijn god
wat een wonder